Από το Σώμα που Κατοικώ στη Ψυχή και το Πνεύμα που Είμαι

Από τη Συνειδητή Φωτογραφία στην Αυτοθεραπευτική και Βιωματική Φωτογραφία

​

​

Το 2019, μέσα από τη φωτογραφική μου σειρά «The Body I Live In», γύρισα το φακό στον εαυτό μου και αντίκρισα τον καθρέφτη που απέφευγα για χρόνια να κοιτάξω - εκείνον που αποκάλυπτε το σώμα μου και τις αλήθειες που κουβαλούσε. Πίσω από τις εικόνες υπήρχε μια ζωή σημαδεμένη από βαθύ τραύμα, υπερευαισθησία και μια διαρκή πάλη για επιβίωση σε έναν κόσμο που σπάνια αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα.

​

Πριν τρία χρόνια, η καρδιά και το σώμα μου δεν άντεξαν άλλο το βάρος των αθεράπευτων πληγών. Μια λανθασμένη διάγνωση, μια λανθασμένη θεραπεία και μια πλήρης κατάρρευση - σωματική, συναισθηματική και ψυχική. Μόνη, χωρίς κανένα δίχτυ ασφαλείας, στράφηκα στα εργαλεία στα οποία είχα εκπαιδευτεί: ανθοϊάματα Bach, ομοιοπαθητική, ολιστικές πρακτικές - και τη φωτογραφία. Η φωτογραφία έγινε ο καθρέφτης και το φάρμακό μου. Κάθε εικόνα ήταν κάτι παραπάνω από φωτογραφία· ήταν ένας διάλογος με την ψυχή μου, ένας τρόπος να ενώσω τα κομμάτια που έλειπαν από το παζλ της ζωής μου. Στη διαδικασία αυτή ανακάλυψα ότι ζω με ΔΕΠΥ από τη μήτρα, με βαθύ τραύμα γέννησης και με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας.

​

Ό,τι η κοινωνία, η εκπαίδευση και ακόμη και η οικογένειά μου έβλεπαν ως «ελαττώματα», ήταν στην πραγματικότητα χαρίσματα. Κανείς δεν μου είχε δώσει ποτέ τα εργαλεία για να ανθίσω — κι έτσι τα δημιούργησα μόνη μου. Σήμερα, το έργο μου είναι μια πράξη αυτοαναγνώρισης και επιβίωσης. Οι φωτογραφίες μου δεν είναι μόνο εικόνες, αλλά ζωντανές μαρτυρίες ότι ακόμη και στη βαθύτερη μοναξιά και στον πιο σκληρό πόνο, η ψυχή μπορεί να βρει τη φωνή της — και να συνεχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της.